Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Tıp Fakültesi öğrencilerinde duygusal zeka ve empati ilişkisi

Abstract

Amaç: Tıp eğitimi açısından son yıllarda bilişsel beceriler kadar, iletişim becerileri, kişilerarası yeterlilik ve empati gibi bilişsel olmayan beceriler giderek önem kazanmaya başlamıştır. Hastalarla olan iletişimde duyguları anlama ve yönetme becerisinin önemli olduğu düşünüldüğünde hekimlerden duygusal zekalarının ve empati yeteneklerinin yüksek olması beklenmektedir. Aynı zamanda duygusal zeka sayesinde sağlık bakımı veren ekip üyeleri arasındaki olumlu etkileşim ve ilişkiler, sağlık bakım kalitesini de artırabilmektedir. Bu çalışmada Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Tıp Fakültesi dönem I, dönem II ve dönem III öğrencilerinin duygusal zekalarıyla empati eğilimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırmada üç bölümden oluşan anket formu kullanılmıştır: Kişisel Bilgi Formu (Literatür ışığında araştırmacılar tarafından oluşturulmuştur). Reuven Bar-On'un geliştirdiği Acar F'nin Türkçeye uyarlayıp geçerlilik ve güvenilirlik çalışmasını yaptığı Bar-On Duygusal Zeka Ölçeği, Dökmen'in geliştirdiği Empatik Eğilim Ölçeği. Verilerin değerlendirilmesi SPSS 20.0 paket programında tanımlayıcı istatistikler, student t test, ANOVA ve korelasyon testleri kullanılarak yapılmıştır. Bulgular: Araştırmamıza 55'i (%45,8) kadın, 65'i (%54,2) erkek olmak üzere 120 öğrenci katıldı. Öğrencilerin duygusal zeka ölçeğinin kişisel beceri, kişilerarası beceri, uyumluluk, stresle baş etme, genel ruh hali alt boyutları ile empati düzeyleri arasında pozitif yönde anlamlı, orta düzeyde bir korelasyon saptandı. Öğrencilerin duygusal zeka ölçeğinin kişisel beceri, kişilerarası beceri, uyumluluk, stresle baş etme, genel ruh hali alt boyutları ile empati düzeyleri arasında pozitif yönde anlamlı, orta düzeyde bir korelasyon saptandı. Sonuç: Bilişsel olmayan beceriler öğrenilebilen becerilerdir. Tıp eğitiminde bu becerilere yönelik teorik ve uygulamalı eğitim programlarının oluşturulmasının önemli olduğu düşünülmektedir

Objective: In medical education recently, noncognitive skills such as communication skills, interpersonal competence and empathy started to have greater importance as much as cognitive skills. Considering the importance of having the ability to read and manage emotions, greater emotional intelligence and empathy levels are expected from physicians. Greater emotional intelligence could also improve health care quality by improving interactions and relations among members of the health care team. This study aimed to investigate the relation of emotional intelligence and empathy in Muğla Sıtkı Koç man University first, second and third year medical students. Methods: In this study, three different questionnaires are used: Personal Information Form, Bar-On Emotional Quotient Inventory, Empathic Tendency Inventory. Results: In our study 120 students were participated. Fifty five of them (45.8%) were female and 65 of them (54.2%) were male. The analyses of the data were obtained by using student t test, ANOVA and descriptive statistical tests in SPSS 20.0. A positive correlation was found between subscales of Emotional Quotient Inventory (intrapersonal skills, interpersonal skills, adaptability, stress management and general mood) and empatic levels. Conclusion: Noncognitive skills are able to be learned. Developing both theoric and demonstrative educational programmes towards these skills are thought to be important