Görme Engelli Bireylerin Depresif Belirtilerine Yönelik Psikodrama Temelli Grup Uygulaması

Abstract

Çalışma depresif belirtilere ve olumsuz duygulara sahip görme engelli bireylerin depresif belirtilerinin ve olumsuz duygularının azaltılmasında psikodrama temelli grup uygulamasının etkisinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmada, gerçek denemeli modellerden ön test-son test kontrol gruplu deneysel model uygulanmıştır. Sosyal medya aracılığıyla ulaşılan 50 görme engelli bireye Beck Depresyon Ölçeği ve Pozitif ve Negatif Duygu Ölçeği uygulanmış olup depresif belirtilere ve olumsuz duygulara sahip 36 görme engelli birey çalışmaya alınmıştır. Tespit edilen görme engellilerden gönüllü olan 36 görme engelli bireyin, depresif belirti puan değerleri ve cinsiyet oranları dikkate alınarak 18’i deney grubunda, 18’i kontrol grubunda yer almıştır. Deney grubundaki görme engelli bireylerin %55.6’sı kadın, %50’si 26-29 yaş grubunda, %44.4’ü evli, %44.4’ü ortaokul mezunu, %38.9’u bir işte çalışmaktadır. Psikodrama temelli grup uygulaması haftada 2 gün ve 3 saat süren 13 oturumdan oluşmaktadır. Kontrol grubuna deney grubundaki tüm oturumlar bittikten 4 hafta sonra psikodrama temelli grup uygulaması yapılmıştır. Yapılan çalışma sonucunda deney grubundaki görme engelli bireylerin depresif belirtileri ve olumsuz duyguları azalmıştır. Psikodrama temelli grup uygulamasının son test ve ön test puanlarının ortalamaları arasında istatiksel olarak anlamlı bir fark elde edildiği belirlenmiştir. 4 hafta sonra yapılan izlem testinde kalıcılığın devam ettiği ve deney grubunda yer alan görme engelli bireylerde istenilen amaca ulaşıldığı görülmüştür.

This study was implemented for the purpose of examining the impact of a psychodrama-based group application which is performed to reduce depressive symptoms of sight-disabled individuals who have depressive symptoms and negative feelings and increase their positive feelings. Being among true experimental models; an experimental model with pretest-posttest control group was used in the study. Beck’s Depression Scale and Positive and Negative Feeling Scale were applied to 50 sight-disabled individuals who were reached via social media and a total of 36 sight-disabled individuals who had depressive symptoms and negative feelings were detected. Among the sight-disabled individuals detected, 36 sight-disabled individuals who volunteered were separated into groups (18 experimental, 18 control) based on their depressive symptom scores and girl-boy ratio. 55.6% of the sight-disabled individuals are women, 50% are 26 years old, 44.4% are married, 44.4% are secondary school graduates and 38.9% are employed. The psychodrama-based group application consists of 13 sessions which take 2 days and 3 hours a week in the experimental group. The psychodrama-based group application was applied to the control group 4 weeks after all the sessions in the experimental group were completed. As a result of the study, it was determined that the psychodrama-based group application was useful for the development and change aimed at reducing depressive symptoms of sightdisabled individuals in the experimental group and increasing their positive feelings and there was a statistically significant difference between the pretest-posttest score averages. In the follow-up test which was performed 4 weeks later, it was seen that the permanence continued and the goal was achieved in the sight-disabled individuals in the experimental group.