Machiavelli-Weber Perspektifinde Siyasal Liderlik Etiği

Abstract

Bu çalışmada temel olarak siyasal liderlik etiği üzerinde durulmaktadır. Siyasi veya yönetsel etik bakımından teleolojik etik ve deontolojik etik iki ana temeli oluşturur. Gerek Machiavelli gerekse Weber bu açıdan teleolojik eliğin önemli temsilcileri arasında yer alır. Birbirlerinden farklı dönemlerde yaşamış olmalarına rağmen siyasetçilerin davranışlarının nasıl olması gerektiği konusunda aralarında ilginç benzerlikler vardır. Siyasetin değişken doğası, siyasetçilerin bu değişken ortamda nasıl hareket etmeleri gerektiği, bazı durumlarda siyasetçilerin önemli etik ikilemlerle karşı karşıya kalabilecekleri ve şiddeti bir yöntem olarak hangi durumlarda sınırlı olarak kullanacakları gibi hususlarda aralarında önemli benzerlikler vardır. Her iki düşünür de siyasetçilerin belli derecelerde ve zorunlu kalmaları halinde ahlaki serbestiye sahip olmaları gerektiğini kabul etmişlerdir. Gerçekten de özellikle uluslararası politikada ülke çıkarları her zaman iyi ve kötü arasında birinin seçilmesine imkan vermez. Bazen çok sayıda kötü arasında tercih yapma durumuyla karşılaşılabilir. İşte bu gibi durumlarda "ehveni şer-i" tercih etmek ahlaki bakımdan problemli olsa da politik bakımdan gereklidir. Aksi takdirde kararsızlık gibi çok daha büyük politik sorunlarla karşılaşma ihtimali vardır.

The article discusses the concept of political leadership ethics and tries to construct a teleological frame for it. According to the author, the discussions conducted about political or administrative ethics often cite Max Weber and Machiavelli's comments on these subjects, especially on the base of teleological ethics dimension. Weber and Machiavelli had conceived political ethics for the politicians as an attempt to reconcile their ethical duties with political ones. Because they considered that there exists inevitable accompaniment of political action and its unavoidable association with violence and partiality of its ends. While they lived in different ages there are interesting similarities between them in terms of the characteristics of political behavior. Machiavelli and Weber never suggested that amoral action should be the norm. They believed that man should always act in a way appropriate to the times and this rule applied to morality as well. They also reflected that political leaders were never to act in their own interests. Both of the philosophers thought that politicians should have some ethical opportunities to some extent when they met with difficult challenges.