Obstetrik brakial pleksus yaralanmalı çocuklarda ev egzersiz programı sonuçları: Bir yıllık takip

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı ev egzersiz programı ile takip edilen obstetrik brakial pleksus (OBP) yaralanmalı çocukların bir yıllık sonuçlarını değerlendirmekti. Gereç ve yöntem: Çalışmaya yaşları 0-12 ay arasında değişen 60 birey dahil edildi. OBP yaralanmalarının risk faktörleri, progresyonu, aktif eklem hareketlerinde oluşan değişiklikler değerlendirildi ve antropometrik ölçümler yapıldı. Bireyler bir yaşına kadar her ay düzenli olarak ev egzersiz programıyla takip edildi. Doğumdan hemen sonra başvuruda bulunan bireylerin kollarının 3 hafta boyunca nötral pozisyonda desteklenmesinin ardından, pasif, aktif yardımlı ve aktif eklem hareketlerini içeren bir tedavi programı uygulandı. Sonuçlar: Bir yılın sonunda, bireylerin % 36.6’sının iyileştiği, % 28.4’ünün cerrahiye gittiği, % 35’inin de takiplerinin devam ettiği belirlendi. Bir yıl boyunca takip edilen bireylerde herhangi bir eklem hareket kısıtlılığı gelişmedi. İyileşmenin ilk 6 ay boyunca hızlı olduğu, 6. aydan sonra iyileşme hızının yavaşladığı belirlendi. Tartışma: Elde edilen verilere bakıldığında OBP yaralanması olan çocuklarda etkilenmiş kolun ilk 3 hafta boyunca nötral pozisyonda desteklenmesinin ve koldaki iyileşmeye göre uygulanacak olan eklem hareketlerinin, kontraktür gelişimini önlemede önemli bir rol oynadığı ve cerrahi tedavinin ilk 6 aydan sonraki dönem için planlanabileceği düşünüldü.

Purpose: To evaluate the one year follow up results of home exercise programs in children with obstetric brachial plexus (OBP) injury. Material and methods: Sixty cases aged between 0-12 months were included in the study. Anthropometric measurements were performed and the risk factors of OBP injury, progression, and changes in the active range of motion were evaluated. Cases were followed monthly by a home exercise program until the age of 12 months. In cases who applied immediately after birth, affected arm was positioned in neutral position for 3 weeks and following this period a physiotherapy program consisting of passive, active assisted and active exercises were applied. Results: At the end of the one year follow up period, 36.6% of the cases were totally recovered, 28.4% underwent surgery and 35% continued treatment with follow-up visits. None of the cases developed joint limitation at the end of the follow-up period. It is observed that during the first six months, the recovery rate was higher and after the sixth month it slowed down. Conclusion: Our results indicated that in children with OBP injury supporting the affected arm in neutral position in the first three weeks and well structured arm exercises in concordance with recovery plays a major role in prevention of contractures and six months can be used as a reference time for planning the surgical treatment.