Muğla’daki gebelerin toksoplazma, rubella, sitomegalovirüs ve hepatit prevalansının değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Primer rubella, sitomegalovirüs ve toksoplazma enfeksiyonu gebelikte ciddi komplikasyonlara neden olabilmektedir. Çalışmamızın amacı, Muğla ilindeki gebe kadınlarda rubella, sitomegalovirüs, toksoplazma, hepatit B virüsü, hepatit C virüsü ve HIV prevalanslarını belirlemektir. Yöntemler: Çalışmamız Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalında Haziran 2014-Şubat 2015 tarihleri arasında yapıldı. MSKÜ Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Polikliniğine başvuran 18-44 yaş arası 191 gebe toksoplazma için, 189 gebe Rubella için, 136 gebe sitomegalovirüs için, 333 gebe hepatit B virüsü, hepatit C virüsü ve HIV için değerlendirildi. Bu gebelerin ilk trimesterdaki serolojik test sonuçları değerlendirildi.Bulgular: Rubella IgG seropozitivitesi 170 gebede (%89,5) ve IgM seropozitivitesi 1 gebe (%0,8) olarak bulundu. Anti Sitomegalovirüs IgG antikor gebelerin 123'ünde (%90,4) ve 1 gebede (%0,3) anti Sitomegalovirüs IgM antikor bulundu. Toksoplazma IgG antikor seropozitivitesi gebelerin 36'sında (%18,8) ve toksoplazma IgM antikor seropozitivitesi gebelerin 7'sinde (%3,7) bulundu. HBsAg seropozitivitesi 5 gebede (%1,8), 78 gebede ise (%23,7) anti HBs pozitif idi. Anti HCV seropozitivitesi 1 gebe (%0,3) tesbit edilirken, anti HIV pozitif olan gebe tesbit edilmedi.Sonuç: Toksoplazmozisle enfekte fetüsün ve yenidoğanın ilk yılında tedavi edilmesinin klinik sonuçları iyileştirdiği bilinmektedir. Dolayısıyla toksoplasmozisin serolojik taraması hastalığı önleme, tanı ve fetüsün erken tedavisinin sağlanmasında mevcut en güvenilir stratejidir. Rubella taramasının gebelik öncesinde yapılması önerilmeli ve seronegatif kadınlara aşı tavsiye edilmelidir. HBsAg taramasının, aşı ile tüm toplum aşılanana kadar yapılması önerilmektedir. Sitomegalovirüs, hepatit C Virüsü ve HIV açısından taramanın ise yalnızca riskli gruplarla sınırlandırılması uygun görülmektedir

Primary infections caused by rubella, cytomegalovirus, toxoplasma can lead to serious complications in pregnancy. The aim of our study is to determine the prevalence of rubella, cytomegalovirus, toxoplasma, Hepatitis B virus, Hepatitis C virus, HIV among pregnant women. Methods: The study was carried out in Muğla Sıtkı Koçman University Faculty of Medicine, Department of Obstetrics and Gynecology between June 2014-February 2015. Pregnant women aged 18-44 years who consulted to Clinics of Ryn&Obs were evaluated as for toxoplasmosis, (n=191), rubella (n= 189), cytomegalovirus infection (n=136), and hepatitis and HIV (n=133) were enrolled in this study. The results of the serological screening tests performed during the first trimester of pregnancy were evaluated. Results: Anti-IgG against rubella was found in 170 (89.5%) and rubella IgM in one pregnant woman (0.8%). The positivity for anti-cytomegalovirus IgG, and anti-cytomegalovirus IgM antibody were found in 123 (90.4%), and 1 (0.3%) women, respectively. Anti-IgG against toxoplasma was found in 36 women (18.8%) and toxoplasma IgM in 7 women (3.7%). The positivity for HbsAg was found in 5 women (1.8%), while 78 women (23.7%) were positive for the anti-HbS. The seropositivity for anti hepatitis C virus antibody was found in 1 (0.3%) woman. In any women anti HIV positivity was not detected. Conclusion: Treatment of toxoplazmosis in the fetus and infant during the first year of life has been known to improve the outcome. Serological screening of toxoplasmosis in pregnant women is the most reliable and currently available strategy for the prevention, diagnosis, and early treatment of the infection in the offspring. Screening for rubella should be performed before pregnancy and vaccination should be advised for seronegative females. HBsAg screening should be recommended until whole society is vaccinated. Limiting screening for vcytomegalovirus, hepatitis C virus and HIV for risky groups might be appropriate.